Adieu en totei. Vau assajar de reviscolar un pauc aquesto forum, estent que mi sembla que l'aje gaire de bònei vòlhas per va far.

Aprofiechi que siguessiam entre gents de bòna companhia per mandar un subjecte que mi ten a còr : l'escritura de la lenga. Vorriáu saupre un pauc de qu'es son avejaire en toei a rapòrt d'aquò.
Fau-ti mantenir la diversitat dialectala de nòstra lenga, en gardant pasmens una certa unitat au nivèu de la grafiá ?
Fau-ti assajar de normalizar lo mai possible en seguissent un modèle particular ?

Parli d'aquò, sabi ben que l'agrada pas en totei, mai mi siáu pensat qu'entre afogats de la mesme causa, sariá possible d'aguer una charradissa clara e respectuosa sus d'aqueu sicut.

Per quant a ieu, jà va podètz arremarcar, siáu fòrça estacat ais especificitats dau parlar provençau e mi fa cagar a-de-còps quora liegi que faudriá establir una nòrma en s'apiejant sus lo lengadocian. Bèu promier perqué viéu pas la necessitat de tornar far le mesme eschèma centralista qu'es jà estat fach emé lo francés. Coma un dialecte pòu si pensar aguer mai d'importància, subretot a l'ora d'ara, sus un autre ? Quora viéu lei assais d'uneis escurs universitaris per inventar de nòrmas estranhas, mi pensi que çò mai important per quant a la nòstra lenga, es de la laissar viure d'un biais naturau, sensa anar cantar ai gens que çò que canton o escrivon respiecha pas una o l'autre dei nòrmas establidas.
L'emplec d'una grafiá comuna es jà quaucarèn de pron malaisit de faire marchar e mi sembla que, de còps, d'unei an enveja de "mettre la charrue avant les boeufs".

Esperi vòstreis avejaires sus d'aquò !