Re: Arzobispado de Manila
Bula de Gregorio XIII:
«Gregorius Episcopus servus servorum Dei
ad perpetuam rei memoriam, illius fulti prae
sidio cuius sunt terne cardines, et cui cogita
tiones hominum preparantur, ac cuin providen
tia ordinationem suscipiunt universa,- partes
officis nobis desuper concessi ad ea libenter
interponimus, per quae singulis in tenebris cons
íitutis ut ad verum lumen quod est Jesuchris
tns pervenire possuit. Lucís radii resplendeant
unde in singulis locis prout illorum necessitas,
et aliae rationabiles causae id exigunt, novas
episcopales sedes, ecclessias que pro excellenti,
sedis apostolice praeminentia, plantamus, ut per
novas plantationes nova populorum adhesio mi
litanti ecclesiae acrescat, religionisque christianae
et catholicae fidei professio ubique insurgat,
dilatetur, et floreat de loca etiam humilia ilus
trentur, et eorumdem locorum incote, et habita
tores novarum sedium, et honorabilium prae
sulum assistentia circumfulti auctore Domino
felicitatis aeternae praemia facilius valeant adi
pisci. Sane cum multis iam annis milites Cha
rissime in Christo filii nostri Philippi hispania
rum Regis Catholici ad Mare del Sur nuncu
patum pervenissent, et quam plurimas ínsula Philippinas nuncupatas continenti Chinae adjacentis invenissent, et in earum aliquibus, et praecipue in ínsula Luzon, Zebu sedes suas fisissent et idem Fhilippus Rex ad dictas ínsulas mississet, tum gobern atores temporales ministrandae, conservandae que Justitiae causa, tum personas ecclessiasticas regulares, et seculares <;ausa administrandi sacramenta ecclessiastica, ot confírmandi conversos in fide catholica ibique misericordia Dei factum, esset ut plures ex indigenis dictarum insularum ad dictam fidem conversí fuerint, et quamquam res in spiritualibus in illis partibus huicusque sic gubernari potuisset, tamen cum ibi numeros hispanoruro succrescere idem Philippus Rex ut praefatae insulfe eo pecatiores, et frecuentiores rederentur ad dictas ínsulas ducentos cum uxoribus, et liberis suis et quadrigentos hispanos celibes ad id quod opus esse aptos traiicere. Jussit et quamplurimi ex dictis indigenis indies fidem praedictam amplectentes sacri baptismatis regenerationem, suscipiunt insulse que praedictaee quaque minus distant á provintia christianorum ditioni dicti Philippi Regís, subjecta nova Hispania nuncupata á qua suspptiae ad dictas ínsulas assidue allatae fuerunt plusquam bis milte Leucis remotae consistunt, unde convenerit, et necesarium esset ad indigenarum, et aliarum personarum huiusmodi animarum salute et conscientiae dicti Philippi Regis exonerationem ut in dictis insulis adesset, qui in spiritualibus praesset et munus Pastorale exerceretur ac dictarum animarum cuiam gereret, nec desset spiritualis, et ecclesiastica gubernatio conveniens, et necessaria ut Omnipotenti Deo melius serviretur, et evangelica Lex, et dicta fides eo amplius in illis partibus propagaretur et exaltaretur. Nos habita super his cum í'ratribus nostris deliberatione natura de illorum concilio, praefacto Philippo Rege, super hoc "nobis humiliter supplicante ad eiusdem Omnipotentis Dei Laudem, et gloriam, necnon glorissimae Genitricis semperque Virginis Mariae totiusque curiae caelestis honorem, et fidei praedictae exaltationem ecclesiam oppidi civitatis nuncupati Manilensis dicta3 Insulae de Luzon ac oppidum, et in insulas hujusmodi illorum que distritus territoria villas, incolas utriusque sexus cleruní populum personas saeculares, et regulares, Monasteria, Hospitalia, et pia Loca, ac beneficia ecclessiastica saecularia, et quorunnis ordinum Regulariorum et venerabile fratre nostro arcliiepisccpo mexicano, et alio cuocumque Praelato ecclessiastico et diocesano, cujus antea íursan orant necnon ab omni jurisdictione superioritate, cognitione, visitatione, dominio et potestate cuiuscumque apostolica authoritate tenore praesentium perpetuo, separamus et eximimus
ac totaliter liberamus. Necnon oppidum in civitatem Manilensem ac ecclesiam huiusmodi in Cathedrali de Manilensi, sub invocatione Conceptionis ejusdem Beatas Mariae Virginis pro uno Episcopo, qui illi presit ac illius «dificia ampliari, et ad forman cathedralis Ecclessiae redigi procuretur, ac in illa eiusque civitate, et diocesi Verbum Dei praedicetur, et eorum íncolas infideles at orthodoxae fidei cultum inducat, et convertat, ac conversos in eadem fide instruat et confirmet, eisque baptismi gratiam impendat, et sacramenta ecclesiastica administret, et administrare faciat, necnon in ecclesia, ac civitate et Diocesi manilensi, huiusmodi Episcopalem jurisdictionem authoritatem et protestatem libere exercere valeat, necnon dignitatis canonicatus, et prebendas, caectera que beneficia eclessiastica cum cura, et sine cura, tam in civitate quam tota diócesis praedicta nunc, et pro tempore erigat et instituat, et alia faciat prout divini cultos aug mento, ac ipsoris incolarum animarum saluti expedire videbit quique dicto et pro tempore existenti archiepiscopo mexicano metroapostholico jure subsit, ac ex omnibus juribus pro tempore provenientibus praeterquam ex auro et argento metallis, gemmis, et lapidibus preetiosis, que dicto Philippo, et pro tempore existentibus, Hispaniarum Regibus Catholicis debentur, quo ad hoc liberas esse decernimus decimas et primitias de jure debitas, caeteraque alia Episcopalia jura prout alli Episcopi regnorum Hispaniarum de jure vel consuetudine exigunt et percipium exigere et percipere cum sede, et mensa, ac alus insigniis, et jurisdictionibus episcopalibus nec non privilegis inmunitatibus et gratiae; quibus aliae cathedrales Ecclesiae et illarum praesules in dictis regnis de jure, vel consuetudine utuntur, potiuntur, et gaudent, ac uti, potiri, et gaudere poterunt, quomodolibet in futurum uti, potiri, et gaudere libere, et licite valeat, aucthoritate et tenore praemissis etiam perpetuo erigimus et instituimos, ac eidem ecclesiae manilensi populum praedictum pro civitate et de Luzon ac omnes alias ínsulas praefatas pro Diocesi, illarumque incolas, et habitatores pro clero, et populo assignamus, ac inibi limites ponendi, augendi, extendendi, minuendi, mutandi facultatem eidem Philippo Regi concedimus, necnon illius mensae Episcopali pro ejus dote redditus annuos ducentorum ducatorum per ipsum Philippum Regem, ex redditibus annuis ad eum in dicta insula de Luzon asignandos, doñee fructus ipsius mensae ad valorem ducentorum ducatoris similium ascendat applicamus, et apropriamus, et in super sui patronatus, et príesentandi infra annum personas idoneas ad dictam ecclesiam manilensem quoties illius vacatio ac prima vice dumtaxat excepta oceurrerii Romano Pontifici, pro tempore existenti in eiusdem ecclessige manilensis episcopum et Pastorem, ad praesentationem huiusmodi praeficiendas necnon ad dignitates canonicatus et prebendas ad allia beneficia exigenda huiusmodi tam ab eorum primera erectione, postquam erecta fuerint, quam extunc, et deinceps pro tempore vacantia Episcopo manilensi pro tempore existenti etiam per eum ad praessentationem huiusmodi in ipsis dignitatibus, canonicatibus, et prebendis ac beneficiis ynstituendis praefactis Philippo, et pro tempore existenti Regi huiusmodi de simili concilio ratione dotationes, et huiusmodi novae acquisitionis in perpetuum reservamus concedimus, et asignamus, non obstantibus, constitutionibus, et ordinationibus apostholicis, ceterisque contrariis quibuscumque.
Nulli ergo hominuns liceat anc páginam riostrae separationis, exemptionis, liberationis decreti erectionis, ynstitutionis, . applicationis, appropriationis, reservationis, concesionum et assignationum ynfringere, vel ei ausu temerario contraire. Siquis, autem, hoc attentare praesumpserit indignationem Omnipotentis Deis ac Beatorum Petri et Pauli apostholorum, ejir se novevit incursum. Datis Romae apud S. Petro anno incarnationes Dominicae millessima quingentessimo, septuagessimo octavo idus Fe
bruarii Pontifica tus Nostri. Anno septimo F. D. C. L. Anats-A-pocluanus. H. Leonius Tralla, Abonuatris, Vec. De ebs. Residui D. Baldus, p Compne, Frants Zelottus p magris Hec Matrencius de consensu omnium Pirotis, Helenus Atergo f. Sangaletii L. F. Corta Hic. Ubaldimus Omilo, Hic. Avila.
Re: Arzobispado de Manila
Misiones del Arzobispado de Manila:
Se han recibido aqui noticias de la China, de Tunkin y de las islas Fili* pinas. Las primeras son con fecha de 2 de Agosto, y las otras de 10 de Diiciembre de 1817. Por ellas sabemos que la teroz persecución que se levantó en la China no se supo en las misiones de los padres dominicos de Fokíen y de Chan-Chew sino por simple relación. En el reino de Tunkin, donde hay otra misión de dichos religiosos, reina la paz y la tranquilidad, pues aquel Rey Gia-Saons se ha manifestado muy benévolo hácia nuestra religión, la cual por la misericordia de Dios hace grandes progresos, no solamente en las indicadas misiones, sino también en la de las islas Filipinas, igualmente confiada al zelo de los citados padres Lo único que aflige á los religiosos d« aquellas misiones es la falta de operarios evangélicos, porque no bastan los que allí hay para aeudir á todas las necesidades. A este efecto el procurador de dicha provincia en Madrid el R. P. Fr. Francisco Muinos ha dirigido cartas exhortatorias á todas las provincias de los dominicos de España para que envien misioneros. Movido de igual zelo el Rrao. P. Mtro. Fr. Ramón Guerrero, vicario general de los dominicos de España é Indias, ha exhortado con carta circular á sus religiosos para que vayan á cultivar aquella abundante viña del Señor.
La necesidad y utilidad de enviar religiosos europeos á aquellas partes del mundo se echa de ver en una carta que escribió á la Regencia de España en 1809 el Sr. D. Mariano Folgueras, gobernador interino de Filipinas, la que trasladamos por su utilidad.
,,Es de la mayor importancia para la religión, y particularmente para el Estado, que los pastores en estos paises sean claustrales. Empeño el zelo cristiano de V. E. á fin- de que se adopte esta medida, que será de no pequeñas ventajas al Gobierno, y que no dejará de hacer florecer la religión de nuestros padres. Yo he visto á un religioso dominico, rodeado de millares de indios , ser el objeto de su veneración y respeto. En fuerza pues de estos motivos vuelvo á repetir á V. E. la suma necesidad de enviar religiosos regulares á estas provincias, y de que se insinúe á los procuradores que residen en esa corte que envien el mayor número posible de misioneros en las circunstancias, que hallen favorables."
"JSúmero de almas que tienen á su cargo los padres dominicos de Filipinas en las diferentes misiones que -pertenecen á aquella provincia*
En el arzobispado de Manila tienen la misión de Sta. Rosa de Viñan, en la provincia de Tagaloc, y se cuentan 3267 almas.
En el obispado de la Nueva-Segovia, provincia de Pangasinan, dividida, en 19 parroquias, 79,806.
Provincia de Cagayan, dividida en 22 parroquias, 45,424.
Misiones del Cagayan, partido de Itui, dividido en seis parroquias, 939Í?. Partido de Panicui, dividido en cinco parroquias, 4514.
Misiones de las islas Batanes, que pertenecen á la Nueva-Segovia, divididas en siete parroquias, 10,845.
Misiones en la China. Provincia de Foquien y de Chan-Chew, ademas de un gran número de catecúmenos, 40®.
Las misiones del reino de Tunkin, que pertenecen á los padres dominicos, •tienen á su cargo las de la parte oriental de este reino, y en ella 157,753 cristianos y un gran número de catecúmenos, distribuidos en 755 pueblos de las siete provincias que comprende aquel vicariato apostólico.
Total de almas que administra la provincia del Santísimo Rosario de Fi-» iipinas 351,007.
Re: Arzobispado de Manila
Entre las islas Marianas y las Filipinas
https://2-bp-blogspot-com.cdn.amppro...0/DSC06438.JPG
La Red encierra una serie de sorpresas muy interesantes. La última que puedo contar está en relación con estos dos religiosos situados en la foto adjunta.
El más joven es un religioso capuchino, llamado Eric Forbes, norteamericano, ejerciendo su misión pastoral en la isla de Guam, una de las antiguas islas Marianas, en el Pacífico.
El más mayor, tiene 101, es el Padre Benigno Benabarre, español de cuna, quien es un sacerdote benedictino en la abadía de San Veda en Manila.
Se han encontrado en la capital filipina, han recordado a los españoles que anduvieron por aquellos andurriales conquistando islas y peñones para el Imperio español, donde consiguieron que no se pusiera el sol, y dejaron el Evangelio del Señor, y la espiritualidad andaluza y española, que aún pervive entre los naturales de Guam, en el lenguaje chamorro.
El padre Eric me pregunta si conozco las razones de cuando un cristiano de allí termina el Padre Nuestro diciendo: Amén Jesús. Le respondí los motivos y le hice comparaciones con la religiosidad andaluza, donde aún perviven esas fórmulas de cerrar la Salve, el Ave María…
https://3-bp-blogspot-com.cdn.amppro...0/DSC06502.JPG
Así lo demuestra en el post que el padre Eric ha escrito en su bitácora personal, con la foto adjunta.
Estas reflexiones me llevan a concluir la grandeza de la evangelización que hicieron los misioneros españoles por todas las tierras del Imperio hispano. Una siembra tan arraigada en el pueblo cristiano que hoy podemos ver continúa ejerciendo en sus rezos y maneras de religiosidad popular. Este hecho desmonta toda leyenda negra tejida por los enemigos de España y que tanto daño nos ha hecho.
Sirva este post como el sello de nuestra triple amistad, pese a la distancia física, con estos hermanos en el sacerdocio, Eric y Benigno, hombres sencillos que valoran la evangelización española en aquella viejas colonias, donde el pueblo español dejó lo mejor de nosotros: nuestra lengua y cultura y nuestra Religión Católica.
Reciban mis cordiales saludos ante el Señor en el Sagrario.
Tomás de la Torre Lendínez
—————————————
Invito a leer mi última novela:
Título: El cura que colgó los hábitos.
Lectura gratis. Enlace:
Documento sin tÃ*tulo
https://www.google.com/amp/s/infovaticana.com/blogs/el-olivo/las-islas-marianas-las-filipinas/amp/