Búsqueda avanzada de temas en el foro

Resultados 1 al 3 de 3

Tema: Textos antiguos

  1. #1
    Avatar de Michael
    Michael está desconectado Miembro Respetado
    Fecha de ingreso
    03 may, 10
    Mensajes
    2,924
    Post Thanks / Like

    Textos antiguos

    En este pequeño pero humilde enlace os dejare fragmentos lingüísticos de textos antiguos. Espero que os guste. En el caso de ahora tenemos un fragmento de esta traducción del poema de Mio Cid hecha por Colín Smith y una traducción parcial del mismo en portugues de Brasil hecha para estudiantes brasileños. Es interesante y curiosa la similitud del portugues y el castellano antiguo.


    Fragmento del poema Mio Cid en castellano antiguo


    1 De los sos ojos
    tornava la cabeça
    Vio puertas abiertas
    alcandaras vazias
    5 e sin falcones
    Sospiro mio Çid
    Ffablo mio Çid
    "¡Grado a ti, señor,
    ¡Esto me an buelto
    10 Alli pienssan de aguijar,
    A la exida de Bivar
    y entrando a Burgos
    Meçio mio Çid los ombros
    "¡Albriçia, Albar Ffañez,
    15 Mio Çid Ruy Diaz
    en su compaña
    16b Exien lo ver
    burgeses e burgesas
    plorando de los ojos
    De las sus bocas
    20 "¡Dios, que buen vassalo!
    Conbidar le ien de grado
    el rey don Alfonsso
    antes de la noche
    con grand recabdo
    25 que a mio Çid Ruy Diaz
    e aquel que gela diesse
    que perderie los averes
    e aun demas
    Grande duelo avien
    30 asconden se de mio Çid
    El Campeador
    asi commo lego a la puerta
    por miedo del rey Alfonsso
    que si non la quebrantas por fuerça
    tan fuerte mientre lorando
    y estava los catando.
    e uços sin cañados,
    sin pielles e sin mantos
    e sin adtores mudados.
    ca mucho avie grandes cuidados.
    bien e tan mesurado:
    padre que estas en alto!
    mios enemigos malos!"
    alli sueltan las riendas.
    ovieron la corneja diestra
    ovieron la siniestra.
    y engrameo la tiesta:
    ca echados somos de tierra!"
    por Burgos entrava,
    .lx. pendones levava.
    mugieres e varones,
    por las finiestras son,
    tanto avien el dolor.
    todos dizian una razon:
    ¡Si oviesse buen señor!"
    mas ninguno non osava;
    tanto avie la grand saña,
    en Burgos del entro su carta
    e fuerte mientre sellada,
    que nadi nol diesse(n) posada,
    sopiesse – vera palabra –
    e mas los ojos de la cara
    los cuerpos e las almas.
    las yentes christianas;
    ca nol osan dezir nada.
    adeliño a su posada;
    falola bien çerrada
    que assi lo avien parado
    que non gela abriese nadi.
    35 Los de mio Çid
    los de dentro
    Aguijo mio Çid,
    saco el pie del estribera,
    non se abre la puerta
    40 Una niña de nuef años
    "¡Ya Campeador
    El rey lo ha vedado,
    con grant recabdo
    Non vos osariemos abrir
    45 si non, perderiemos
    e demas
    Çid, en el nuestro mal
    mas ¡el Criador vos vala
    Esto la niña dixo
    50 Ya lo vee el Çid
    Partios de la puerta,
    lego a Santa Maria,
    finco los inojos,
    La oraçion fecha
    55 salio por la puerta
    Cabo essa villa
    fincava la tienda
    Mio Çid Ruy Diaz
    poso en la glera
    60 derredor del
    Assi poso mio Çid
    Vedada l’an compra
    de todas cosas
    non le osarien vender
    65 Martin Antolinez
    a mio Çid e a los suyos
    non lo conpra,
    de todo conducho
    Pagos mio Çid
    69b e todos los otros
    70 Fablo Martin Antolinez,
    "¡Ya Canpeador
    Esta noch y[a]gamos
    ca acusado sere
    en ira del rey Alfonsso
    75 Si con vusco
    aun çerca o tarde
    si non, quanto dexo
    Fablo mio Çid
    "¡Martin Antolinez
    80 Si yo bivo
    Espeso e el oro
    bien lo vedes
    e huebos me serie
    fer lo he amidos,
    85 Con vuestro consego
    incamos las d’arena
    cubiertas de guadalmeçi
    Los guadameçis vermejos
    Por Rachel e Vidas
    90 quando en Burgos me vedaron
    non puedo traer el aver
    enpeñar gelo he
    De noche lo lieven
    vealo el Criador
    95 yo mas non puedo
    Martin Antolinez
    por Rachel e Vidas
    Passo por Burgos,
    por Rachel e Vidas
    100 Rachel e Vidas
    en cuenta de sus averes,
    Lego Matin Antolinez
    "¿O sodes, Rachel e Vidas,
    En poridad
    105 Non lo detardan,
    "Rachel e Vidas:
    que non me descubrades
    por siempre vos fare ricos,
    El Campeador
    110 grandes averes priso
    retovo dellos
    por en vino a aquesto
    Tiene dos arcas
    Ya lo vedes
    115 Dexado ha heredades
    aquelas non las puede levar,
    el Campeador dexar las ha
    e prestalde de aver
    Prended las archas
    120 con grand jura
    que non las catedes
    Rachel e Vidas
    "Nos huebos avemos
    Bien lo sabemos
    125 quando a tierra de moros entro
    non duerme sis sospecha
    Estas archas
    en logar las metamos
    Mas dezid nos del Çid:
    130 o que ganançia nos dara
    Repuso Martin Antolinez
    "Mio Çid querra
    pedir vos a poco
    acogen sele omnes
    135 a menester
    Dixo Rachel e Vidas:
    "Ya vedes que entra la noch,
    huebos avemos
    Dixo Rachel e Vidas:
    140 si non primero prendiendo
    Dixo Martin Antolinez:
    Amos tred
    e nos vos ayudaremos
    por aduzir las archas
    145 que non lo sepan
    Dixo Rachel e Vidas:
    las archas aduchas,
    Martin Antolinez
    con Rachel e Vidas
    150 Non viene a la pueent
    que gelo non venta(n)ssen
    Afevos los a la tienda
    assi commo entraron
    sonrrisos mio Çid
    155 "¡Ya don Rachel e Vidas
    Ya me exco de tierra
    a lo quem semeja
    mientras que vivades
    Don Rachel e Vidas
    160 Martin Antolinez
    que sobre aquelas archas
    e bien gelas guardarien
    ca assil dieran la fe
    que si antes las catassen
    165 non les diesse mio Çid
    Dixo Matin Antolinez:
    Levaldas, Rachel e Vidas,
    yo ire con vus[c]o
    ca a mover a mio Çid
    170 Al cargar de las archas
    non las podien poner en somo
    Gradan se Rachel e Vidas
    ca mientra que visquiessen
    Rachel a mio Çid
    175 "¡Ya Campeador
    De Castiella vos ides
    assi es vuestra ventura,
    una piel vermeja
    Çid, beso vuestra mano
    180 "Plazme", dixo el Çid,
    si vos la aduxier d’alla;
    En medio del palaçio
    sobr’ella una savana
    a tod el primer colpe
    185 notolos don Martino,
    los otros .ccc.
    Cinco escuderos tiene don Marti
    Quando esto ovo fecho
    "Ya don Raquel e Vidas
    190 yo, que esto vos gane, a altas vozes laman,
    non les querien tornar palabra.
    a la puerta se legava,
    una feridal dava;
    ca bien era çerrada.
    a ojo se parava:
    en buen ora çinxiestes espada!
    anoch del entro su carta
    e fuerte mientre sellada.
    nin coger por nada;
    los averes e las casas
    los ojos de las caras.
    vos non ganades nada;
    con todas sus vertudes santas!"
    e tornos pora su casa.
    que del rey non avie graçia.
    por Burgos aguijava,
    luego descavalga,
    de coraçon rogava.
    luego cavalgava;
    e (en) Arlançon p[a]sava.
    en la glera posava,
    e luego descavalgava.
    el que en buen ora çinxo espada
    quando nol coge nadi en casa,
    una buena conpaña.
    commo si fuesse en montaña.
    dentro en Burgos la casa
    quantas son de vianda;
    al menos dinarada.
    el burgales complido
    abastales de pan e de vino;
    ca el selo avie consigo;
    bien los ovo bastidos.
    el Campeador [conplido]
    que van a so çervicio.
    odredes lo que a dicho:
    en buen ora fuestes naçido!
    e vay[a]mos nos al matino,
    de lo que vos he servido;
    yo sere metido.
    escapo sano o bivo
    el rey querer me ha por amigo;
    ¡no lo preçio un figo!"
    el que en buen ora çinxo espada:
    sodes ardida lança!
    doblar vos he la soldada.
    e toda la plata;
    que yo no trayo [nada],
    pora toda mi compaña;
    de grado non avrie nada.
    bastir quiero dos archas;
    ca bien seran pesadas,
    e bien enclaveadas.
    e los clavos bien dorados.
    vayades me privado;
    compra y el rey me a airado,
    ca mucho es pesado,
    por lo que fuere guisado.
    que non lo vean christianos;
    con todos los sos santos,
    e amidos lo fago."
    non lo detar[da]va,
    a priessa demandava.
    al castiello entrava,
    a priessa demandava.
    en uno estavan amos
    de los que avien ganados.
    a guisa de membrado:
    los mios amigos caros?
    f(l)ablar querria con amos."
    todos tres se apartaron:
    amos me dat las manos
    a moros nin a christianos;
    que non seades menguados.
    por las parias fue entrado,
    e mucho sobejanos;
    quanto que fue algo,
    por que fue acusado.
    lennas de oro esmerado.
    que el rey le a airado.
    e casas e palaçios;
    si non, ser ien ventadas;
    en vuestra mano,
    lo que sea guisado.
    e meted las en vuestro salvo;
    meted i las fes amos
    en todo aqueste año."
    seyen se consejando:
    en todo de ganar algo.
    que el algo gaño,
    que grant aver saco;
    qui aver trae monedado.
    prendamos las amas,
    que non sean ventadas.
    ¿de que sera pagado,
    por todo aqueste año?"
    a guisa de menbrado:
    lo que ssea aguisado,
    por dexar so aver en salvo;
    de todas partes menguados;
    seis çientos marcos."
    "Dar gelos [hemos] de grado."
    el Çid es presurado;
    que nos dedes los marchos."
    "Non se faze assi el mercado,
    e despues dando."
    "Yo desso me pago.
    al Campeador contado,
    que assi es aguisado
    e meter las en vuestro salvo,
    moros nin christianos."
    "Nos desto nos pagamos;
    prendet seyes çientos marcos."
    cavalgo privado
    de voluntad e de grado.
    ca por el agua a passado
    de Burgos omne nado.
    del Campeador contado:
    al Çid besaron le las manos,
    estavalos fablando:
    avedes me olbidado!
    ca del rey so airado;
    de lo mio avredes algo,
    non seredes menguados."
    a mio Çid besaron le las manos.
    el pleito a parado
    dar le ien .vi. çientos marcos
    fasta cabo del año;
    e gelo avien jurado
    que fuessen perjurados,
    de la ganançia un dinero malo.
    "Cargen las archas privado.
    poned las en vuestro salvo;
    que adugamos los marcos,
    ante que cante el gallo."
    veriedes gozo tanto:
    mager eran esforçados.
    con averes monedados,
    refechos eran amos.
    la manol ba besar:
    en buen ora çinxiestes espada!
    pora las yentes estrañas;
    grandes son vuestras ganançias,
    morisca e ondrada
    en don que la yo aya."
    "D’aqui sea mandada;
    si non, contalda sobre las arcas."
    tendieron un almofalla,
    de rançal e muy blanca;
    .iii. ccc marcos de plata echa[va]n,
    sin peso los tomava;
    en oro gelos pagavan.
    no, a todos los cargava.
    odredes lo que fablava:
    en vuestras manos son las arcas;
    bien mereçia calças."


    Fragmento del poema Mio Cid en portugues de Brasil


    1 Pelos seus olhos
    volvia a cabeça
    Viu portas abertas
    alcândoras vazias
    5 e sem falcões
    Suspirou meu Cid
    Falou meu Cid
    "Louvor a Vós, Senhor,
    Isto me armaram
    10 Ali cuidam de aviar-se,
    À saída de Bivar
    e entrando em Burgos
    Mexeu meu Cid os ombros
    "Alvíssaras, Alvar Fáñez
    15 Meu Cid Ruy Díaz
    em sua companhia
    16b Saíam a vê-lo
    burgueses e burguesas
    chorando pelos olhos,
    Por suas bocas
    20 "Deus, que bom vassalo!
    Convidá-lo-iam com gosto,
    el-rei Dom Afonso
    antes dessa noite
    com grande segredo
    25 que a meu Cid Ruy Díaz
    e aquele que lha desse
    que perderia os haveres
    e ademais
    Muito dó sentiam
    30 escondem-se de meu Cid,
    O Campeador foi
    assim que chegou ante a porta
    por medo de Afonso el-rei,
    que se ele não a arrombasse
    35 Os de meu Cid
    os de dentro
    Avançou meu Cid
    tirou o pé da estribeira
    não se abre ainda a porta,
    40 U’a menina de nove anos
    "Eia, Campeador,
    El-rei o tem vedado,
    com grande segredo
    Não vos ousaríamos abrir
    45 se não, perderíamos
    e ademais
    Cid, com nosso mal
    mas o Criador vos valha
    Isto a menina disse
    50 Já está vendo o Cid
    Partiu-se da porta
    chegou a Santa Maria
    fincou os joelhos,
    A oração feita,
    55 saiu pela porta
    Junto a Burgos, essa vila,
    fincava a tenda
    Meu Cid Ruy Díaz,
    pousava na ribeira
    60 a seu redor
    Assim pousou meu Cid
    Vedada lhe está a compra
    das coisas todas
    não lhe ousariam vender
    65 Martín Antolínez
    a meu Cid e aos seus
    não os compra,
    dos víveres todos
    Satisfaz-se meu Cid
    69b e todos os outros
    70 Falou Martín Antolínez
    "Já, Campeador,
    esta noite durmamos
    que acusado serei
    nas iras de el-rei Afonso
    75 Se convosco
    um dia cedo ou tarde
    se não, quanto deixo
    Falou meu Cid,
    "Martín Antolínez,
    80 Se eu viver,
    O ouro gastei
    e bem o vedes
    préstimo teria
    tomá-lo-ei a medo
    85 Com vosso conselho
    enchamo-las de areia
    cobertas de guademeci
    Os guademecis vermelhos
    A Raquel e Vidas
    90 como em Burgos me vedaram
    não posso levar o cofre
    dá-lo-ei em penhor
    De noite o retirem
    que o Criador o veja
    95 eu não posso mais
    Martín Antolínez
    a Raquel e Vidas
    Passou por Burgos
    A Raquel e Vidas
    100 Raquel e Vidas
    a contar seus haveres
    Chegou Martín Antolínez
    "Pois sois Raquel e Vidas
    À puridade
    105 Não o retardaram
    "Raquel e Vidas,
    e não me delateis
    sempre vos farei ricos
    O Campeador
    110 e tomou haveres grandes
    reteve deles
    assim veio a dar nisto
    Tem duas arcas
    Já o sabeis
    115 Deixou suas herdades
    essas não pode levar
    o Campeador deixá-las-á
    e emprestai-lhe o montante
    Tomai as arcas
    120 com grandes juras
    que as não devassareis
    Raquel e Vidas
    "Nós precisão temos
    Bem o sabemos
    125 quando em terra de mouros
    não dorme sem suspeita
    Estas arcas,
    e em lugar as metamos
    Mas, dizei-nos, o Cid
    130 ou que ganho nos dará
    Respondeu Martín Antolínez
    "Meu Cid quererá
    pedir-vos-á pouco
    a ele acodem homens
    135 precisa (ob)ter
    Disse Raquel e Vidas:
    "Já vedes que cai a noite,
    é-nos preciso
    Disse Raquel e Vidas:
    140 e sim primeiro tomando
    Disse Martín Antolínez:
    Ide ambos ter
    e nós vos ajudaremos,
    a conduzir as arcas
    145 que não o saibam
    Disse Raquel e Vidas:
    conduzidas as arcas,
    Martín Antolínez
    com Raquel e Vidas
    150 À ponte não chega,
    por que o não suspeitasse
    Ei-los então à tenda
    tão logo lá entraram
    sorriu-se meu Cid
    155 "Pois dom Raquel e Vidas
    Já me saio da terra,
    pelo que me parece,
    enquanto viverdes
    Raquel e Vidas a meu Cid
    160 Martín Antolínez
    que sobre aquelas arcas
    e bem lhas guardariam
    que assim lhe deram fé
    pois se antes as devassassem
    165 não lhes daria meu Cid
    Disse Martín Antolínez:
    Levai-as, Raquel e Vidas,
    eu irei convosco,
    pois meu Cid partirá
    170 Ao carregar as arcas
    não as podem pôr aos ombros
    Exultam Raquel e Vidas
    pois enquanto eles vivessem
    Raquel a meu Cid,
    175 "Eia, Campeador,
    De Castela vos ides
    assim é vossa ventura
    uma pele vermelha
    Cid, beijo-vos a mão,
    180 "Concedo", disse o Cid,
    se vo-la trouxer de lá
    No meio do palácio
    sobre ela um lençol
    de uma vez só
    185 contou-os dom Martín
    os outros trezentos
    Cinco escudeiros tem dom Martín
    Depois de ter isto feito,
    "Já dom Raquel e Vidas,
    190 eu, que isto vos ganhei
    tão fortemente chorando
    e estava-o fitando.
    e entradas sem cadeados,
    sem peles e sem mantos
    e sem açores mudados.
    por ter muito grandes cuidados.
    bem e tão ponderado:
    Pai que estais no alto!
    inimigos malvados!"
    ali soltam as rédeas.
    tiveram a gralha à destra
    tiveram-na à sua sestra.
    e moveu a cabeça:
    que nos lançam desta terra!"
    por Burgos entrava,
    sessenta pendões levava.
    mulheres e varões,
    até as janelas vão,
    tanto sentiam a dor.
    todos só davam uma razão:
    se tivesse bom senhor!"
    mas nenhum deles ousava,
    contra ele ardia em sanha,
    do rei entrou em Burgos carta
    e fortemente selada,
    que não, ninguém desse pousada,
    soubesse – veraz palavra –
    e mais os olhos da cara
    os corpos com as almas.
    as gentes cristãs;
    pois não lhe ousam dizer nada.
    a buscar sua pousada;
    achou-a bem fechada
    assim o tinham deixado
    que não lhe abrissem por nada.
    em altos brados chamam,
    não lhes queriam voltar palavra.
    até a porta se aviava,
    então um golpe lhe dava;
    que bem fora fechada.
    à sua vista se chegava:
    a bem cingistes a espada!
    esta noite entrou sua carta
    e fortemente selada.
    e abrigar por nada;
    os haveres com as casas
    os olhos das caras.
    vós não ganhais em nada;
    com todas suas virtudes santas!"
    e voltou à sua casa.
    que do rei não estava em graça.
    por Burgos se aviava,
    logo descavalga,
    de coração rezava.
    logo cavalgava;
    e Arlanzón passava.
    na ribeira repousava,
    e logo descavalgava.
    o que a bem cingiu espada
    pois ninguém o abriga em casa,
    boa gente o acompanha.
    como estando na montanha.
    de Burgos entre as casas
    que são de vitualha(s);
    sequer por dinheirama.
    burgalês consumado
    provê de pão e de vinho;
    pois ele os tinha consigo;
    os fez bem guarnecidos.
    Campeador consumado
    que ali o vão servindo.
    ouvireis o que disse:
    em boa hora fostes nascido!
    e de manhã a caminho,
    do que vos hei fornecido;
    eu estarei metido.
    escapo são e vivo
    o rei querer-me-á por amigo;
    não creio valha um figo!"
    o que em boa hora cingiu espada:
    sois destemida lança!
    dobrar-vos-ei a soldada.
    e toda a prata;
    que não levo nada,
    para a companhia toda;
    de graça não teria nada.
    quero arrumar duas arcas;
    ficarão bem pesadas,
    com cravos fechadas.
    e os cravos bem dourados.
    ide ter resguardados;
    compra e o rei se acha irado,
    que é muito pesado,
    pelo que for acertado.
    que não o vejam cristãos;
    com todos os santos,
    e à revelia o faço".
    não se demorava,
    depressa buscava.
    no castelo entrava,
    depressa buscava.
    lado a lado estavam
    que haviam ganhado.
    à guisa de avisado:
    os meus amigos caros?
    falar quisera com ambos".
    os três juntos se apartaram:
    dai-me essas vossas mãos,
    a mouros nem a cristãos;
    que não sejais minguados.
    pelas páreas foi mandado
    que mui sobejos são;
    quanto valia algo,
    de que foi acusado.
    cheias de ouro esmerado.
    que o rei ficou irado.
    e casas e palácios;
    senão, seria pilhado;
    em vossa mão,
    que for acertado.
    e ponde-as convosco a salvo;
    prestai fé vós ambos
    durante este ano todo".
    iam-se aconselhando:
    em tudo de ganhar algo.
    algo ele haver ganhado,
    entrou tem grandes bens tomado;
    quem se acha endinheirado.
    tomemo-las ambos,
    que não seja aventado.
    como há de ser compensado,
    durante este ano todo?"
    como experimentado:
    o que for acertado,
    por deixar seus bens a salvo;
    de todo haver privados;
    seiscentos marcos".
    "Dar-lhos-emos de (bom) grado".
    o Cid está apressado;
    que vós nos deis os marcos".
    "Não se faz assim o trato,
    e depois dando".
    "Isso é de meu agrado.
    co’o Campeador renomado,
    que assim é acertado
    para as guardardes a salvo,
    mouros nem cristãos".
    "Isso é de nosso agrado;
    levai seiscentos marcos".
    cavalgou separado
    de boa mente e bom grado.
    e pela água é passado
    homem algum em Burgos nado.
    do Campeador louvado:
    ao Cid beijaram as mãos,
    e assim lhes foi falando:
    vós tendes-me olvidado!
    que do rei sou odiado;
    do que é meu tereis algo,
    não andareis minguados".
    beijaram-lhe as mãos.
    tem trato fechado
    dar-lhe-iam seiscentos marcos
    até acabar-se o ano;
    e lho tinham jurado
    teriam perjurado,
    dinheiro mau em pago.
    "Fiquem as arcas guardadas.
    ponde-as convosco a salvo;
    por trazermos os marcos,
    antes que cante o galo".
    se vísseis, que gozo grande:
    nem com serem esforçados.
    com os bens amoedados,
    seguros ficavam ambos.
    tendo-lhe a mão beijada:
    em boa hora cingistes espada!
    para gentes estranhas;
    grandes são nossas entradas,
    mourisca e prezada,
    me seja presenteada".
    "já vos fica doada;
    se não, descontai-a das arcas".
    estendem uma toalha,
    de linho e mui branco;
    trezentos marcos de prata,
    sem peso os aceitava;
    em ouro lhos pagavam.
    a todos carregava.
    ouvireis suas palavras:
    em vossas mãos estão as arcas;
    bem merecia graças".

    http://www.hottopos.com/notand3/miocid.htm
    Última edición por Michael; 01/02/2013 a las 10:45

  2. #2
    Avatar de Michael
    Michael está desconectado Miembro Respetado
    Fecha de ingreso
    03 may, 10
    Mensajes
    2,924
    Post Thanks / Like

    Re: Textos antiguos

    Cantigas de Santa María escritas en gallego-portugués

    A
    Don Affonso de Castela, de Toledo, de Leon
    Rey e ben des Conpostela ta o reyno d'Aragon,
    De Cordova, de Jahen,
    de Sevilla outrossi,
    e de Murça, u gran ben
    lle fez Deus, com' aprendi,
    Do Algarve, que gãou de mouros e nossa ffe meteu y, e ar pobrou Badallouz, que reyno é
    Muit' antigu', e que tolleu a mouros Nevl' e Xerez, Beger, Medina prendeu
    e Alcala d'outra vez,
    E que dos Romãos Rey é per dereit' e Sennor, este livro, com' achei, fez a onrr' e a loor
    Da Virgen Santa Maria, que éste Madre de Deus, en que ele muito fia. Poren dos miragres seus
    Fezo cantares e sões, saborosos de cantar, todos de sennas razões, com' y podedes achar.
    Última edición por Michael; 01/02/2013 a las 18:20

  3. #3
    Avatar de Michael
    Michael está desconectado Miembro Respetado
    Fecha de ingreso
    03 may, 10
    Mensajes
    2,924
    Post Thanks / Like

    Re: Textos antiguos

    Libros antiguos y de colección en IberLibro
    prologo das cantigas de Santa María, ementando as cousas que á mester eno trobar
    Porque trobar é cousa en que jaz entendimento, poren queno faz á-o d'aver e de razon assaz,
    per que entenda e sábia dizer
    o que entend' e de dizer lle praz, ca ben trobar assi s'á de ffazer.
    E macar eu estas duas non ey
    com' eu querria, pero provarei
    a mostrar ende un pouco que sei, confiand' en Deus, ond' o saber ven; ca per ele tenno que poderei mostrar do que quero alga ren.
    E o que quero é dizer loor
    da Virgen, Madre de Nostro Sennor, Santa Maria, que ést' a mellor
    cousa que el fez; e por aquest' eu quero seer oy mais seu trobador,
    e rogo-lle que me queira por seu
    Trobador e que queira meu trobar reçeber, ca per el quer' eu mostrar dos miragres que ela fez; e ar querrei-me leixar de trobar des i por outra dona, e cuid' a cobrar per esta quant' enas outras perdi.
    Ca o amor desta Sennor é tal,
    que queno á sempre per i mais val; e poi-lo gaannad' á, non lle fal, senon se é per sa grand' ocajon, querendo leixar ben e fazer mal,
    ca per esto o perd' e per al non. Poren dela non me quer' eu partir, ca sei de pran que, se a ben servir,

Información de tema

Usuarios viendo este tema

Actualmente hay 1 usuarios viendo este tema. (0 miembros y 1 visitantes)

Temas similares

  1. Textos antiguos de la diócesis de Puerto Rico
    Por Michael en el foro Hispanoamérica
    Respuestas: 277
    Último mensaje: 24/12/2021, 11:40
  2. El lábaro cántabro símbolo de los Españoles antiguos.
    Por Litus en el foro Temas de Portada
    Respuestas: 17
    Último mensaje: 01/09/2013, 23:23
  3. Nuevo libro de uniformes españoles antiguos
    Por Sergio Suárez en el foro Reino de las Canarias
    Respuestas: 1
    Último mensaje: 26/07/2009, 21:57
  4. Revelan antiguos misterios de los Templarios
    Por Erasmus en el foro Religión
    Respuestas: 0
    Último mensaje: 30/10/2007, 04:19
  5. Europeos antiguos en China.
    Por Val en el foro Prehistoria y Protohistoria
    Respuestas: 9
    Último mensaje: 09/02/2007, 03:19

Permisos de publicación

  • No puedes crear nuevos temas
  • No puedes responder temas
  • No puedes subir archivos adjuntos
  • No puedes editar tus mensajes
  •